Sunday, December 17, 2006
Zondag 10 December
Goeimoëre,
We zijn alweer een stapje dichter bij ons doel. De letters van "Ons Stee" zijn voor eeuwig,of toch voor minimum 10 jaar, geschilderd op de onderkant van het zwembad. Vanuit het vliegtuig zou je ze al moeten zien, kwestie van een beetje bijkomende publiciteit. Nu moeten we op maandag gewoon nog de brandweer bellen om deze te laten vullen. We krijgen een voordeeltarief om de 60 000 liter waterpool te laten vullen, omdat we deze leeg gemaakt hebben n.a.v. een probleem. Jullie weten dat water schaars is over gans de wereld, dus willen ze hier niet dat je voor een akefietje je zwembad leeglaat. In België hoor je niet zo over de waterproblemen, maar hier vind je in ieder dorp of grootstad een publiciteitsbord met de vermelding van de inspanning die moet geleverd worden om water te sparen. Echt watertekort hebben we niet, want de waterzuiveringsinstallatie van Wellington is er een die zelfs van rioolwater, drinkbaar water maakt. Maar door de grote hoeveelheid wijnlanden in de regio willen ze toch dat we een beetje sparen. Veel wijnboeren hebben hiervoo hun eigen dammen en boorholes(waterpompen).
De verlichting is aangesloten, niet zonder een paar telefoontjes te moeten plegen naar een electricien in België. Onze Alain was hierbij van grote hulp, waarvoor dank. De voorgekableerde zekeringskast is niet opdezelfde manier gekableerd zoals in België, waardoor de zekeringskast, na een paar keer deze te laten springen, uiteindelijk dan toch operationeel werd.
Met de hulp van de vader van de buren hebben we de buizen en kabels geplaatst, onze boy moest het zware graafwerk doen. We hadden een prijsofferte gekregen om deze taak te laten verrichten, maar deze was zelfs naar Europese normen veel te duur. 1000 euro vroegen ze om de filter en pomp ,zekeringskast + 1 lamp, Skimmerbox en buizen te plaatsen zonder graafwerk. Door dit zelf te doen hebben we 850 euro uitgespaard en hebben we 2 lichten.
De vader van de buur had wel een zonneslag, waardoor hij het bedankingsetentje niet kon bijwonen. We hadden gehoopt om witloof te maken in de oven, maar in de enige winkel waar witloof te verkrijgen is, was de voorraad uitgeput. Ofwel wonen er hier heel veel Belgen, ofwel hebben ze een kleine voorraad. eerder deze laatste optie, aangezien de Zuid-Afrikaner zelfs niet weet hoe dit moet bereid worden,of hoe het smaakt. Onze vorige poging om ze met de Belgische culinaire kookkunst te laten proeven, was wel heeel goed meegevallen. Ze blijven ons smeken om het nogmaals te bereiden. Wachten op voorraad dus.
Op vrijdag zijn we langs geweest bij Mario in Noordhoek,om de sint te brengen bij hun dochtertje, en te genieten van hun "geselskap". Hij is druk bezig met andere Europeanen te laten emmigreren naar ons warme landje, sommigen onder hun hebben enorme kapitalen over om een stulpje te kopen. Zo is een franstalige van Angola, die voor zijn echtgenote hier een jachtfarm van 2000 ha gekocht heeft. Een stulpje van 1,5 milj. Euro met een paar huisjes erop. In totaal zo'n 15 slaapkamers en badkamers, en slachterij voor vlees en huidbewerking.Marioken is goed bezig. Noordhoek is echter een plaats waar we niet willen verblijven. De ligging naast de Atlantische oceaan, is er enorm winderig. Als je 's nachts geen geluid meer hoord, van klapperende deuren en ramen, is dit niet omdat de wind is gaan liggen, maar dat je raam of deur gaan vliegen is. De oceaan zelf heeft bijna steeds een temperatuur van 12 graden,waardoor erin zwemmen alleen maar voor een paar durvers is weggelegd. De baan naar Noordhoek "chapmans Peak" is nogthans een adembenemende route, die je langs het groenblauwe water en immense 12 apostellenbergen brengt. Op zijn baan passeer je regio's zoals Clifron en Campsbaai'"het knokke van de western Cape" Waar dure atomerken zoals Rolls Royce en Ferrari tussen de andere minder dure zoals de Volkswagen Kever enToyota's van 20 jaar, snorren. Hier heb je het mondaine uitgangsleven, mooie restaurant en bars, Baywatch-achtige stranden, met mannelijke redders incluis. Optredens op het strand, tussen volleybalpleinen in.Geen plek voor ons dus, die het rustige Afrika verkiezen. De kloof tussen rijk en arm is hier wel sterk zichtbaar. Voor ieder wat wils in dit mooie land.
Vandaag rustig gaan chillen op de grappa-farm met een walking dinner en jazz op de achtergrond, niet zo'n overrompeling, met maar een 80-tal mensen.De wind van de laatste 2 dagen is gaan liggen, en de temperatuur loopt weer naar de 30 toe. De lente is er nog steeds,lang leve de zomer. Tevens hadden we een nieuwe bezoeker in "Ons Stee" vandaag, een loslopende hond "de zuid-afrikaans Boerboel". Lief beestje ,gaf pootjes, ging liggen en volgde overal, maar bij het aaien ,op waarschijnlijk voor de hond een minder aangename plaats, kreeg Anja een beet net boven de borst. Gelukkig net boven en niet erin,oef, een beetje anticeptische zalf en verbandje,en ni aankomen ni gedurende minstens 2 uur. Boerboel dan maar weggejaagd.
Gisteren hadden een paar Belgische Pearle ex-collega's een etentje voor de eerste maal zonder ons. Het gemis onder hun was voelbaar tot in Wellington. Via Skype werden er foto's doorgestuurd en gebeld. We moeten toegeven dat we er graag bijgeweest waren, maar onze Stee opgeven doen we lekker niet. Daarvoor zitten we hier veel te zalig, zonder werkdruk en stress. En daarbij, het zou geen zicht geweest zijn, met mijn handen vol blauwe zwembadverf die er zal moeten afslijten. We hopen dat ze er fijne avond van gemaakt hebben, we weten dat ze dit kunnen zelf zonder ons. We zien elkaar zeker weer in België en hier van zodra "Ons Stee" een echte B&B is.Groetjes Jongens en meisjes.
Zo, dit was een lang dagverslag, maar 't was aangenaam het te schrijven. We zullen in de toekomst proberen om een "Blog" aan te maken, waar tevens een paar foto's zullen zichtbaar zijn.Groetjes aan allen. Binnen 2 weken zijn we onder jullie.
Pieter en Anja
We zijn alweer een stapje dichter bij ons doel. De letters van "Ons Stee" zijn voor eeuwig,of toch voor minimum 10 jaar, geschilderd op de onderkant van het zwembad. Vanuit het vliegtuig zou je ze al moeten zien, kwestie van een beetje bijkomende publiciteit. Nu moeten we op maandag gewoon nog de brandweer bellen om deze te laten vullen. We krijgen een voordeeltarief om de 60 000 liter waterpool te laten vullen, omdat we deze leeg gemaakt hebben n.a.v. een probleem. Jullie weten dat water schaars is over gans de wereld, dus willen ze hier niet dat je voor een akefietje je zwembad leeglaat. In België hoor je niet zo over de waterproblemen, maar hier vind je in ieder dorp of grootstad een publiciteitsbord met de vermelding van de inspanning die moet geleverd worden om water te sparen. Echt watertekort hebben we niet, want de waterzuiveringsinstallatie van Wellington is er een die zelfs van rioolwater, drinkbaar water maakt. Maar door de grote hoeveelheid wijnlanden in de regio willen ze toch dat we een beetje sparen. Veel wijnboeren hebben hiervoo hun eigen dammen en boorholes(waterpompen).
De verlichting is aangesloten, niet zonder een paar telefoontjes te moeten plegen naar een electricien in België. Onze Alain was hierbij van grote hulp, waarvoor dank. De voorgekableerde zekeringskast is niet opdezelfde manier gekableerd zoals in België, waardoor de zekeringskast, na een paar keer deze te laten springen, uiteindelijk dan toch operationeel werd.
Met de hulp van de vader van de buren hebben we de buizen en kabels geplaatst, onze boy moest het zware graafwerk doen. We hadden een prijsofferte gekregen om deze taak te laten verrichten, maar deze was zelfs naar Europese normen veel te duur. 1000 euro vroegen ze om de filter en pomp ,zekeringskast + 1 lamp, Skimmerbox en buizen te plaatsen zonder graafwerk. Door dit zelf te doen hebben we 850 euro uitgespaard en hebben we 2 lichten.
De vader van de buur had wel een zonneslag, waardoor hij het bedankingsetentje niet kon bijwonen. We hadden gehoopt om witloof te maken in de oven, maar in de enige winkel waar witloof te verkrijgen is, was de voorraad uitgeput. Ofwel wonen er hier heel veel Belgen, ofwel hebben ze een kleine voorraad. eerder deze laatste optie, aangezien de Zuid-Afrikaner zelfs niet weet hoe dit moet bereid worden,of hoe het smaakt. Onze vorige poging om ze met de Belgische culinaire kookkunst te laten proeven, was wel heeel goed meegevallen. Ze blijven ons smeken om het nogmaals te bereiden. Wachten op voorraad dus.
Op vrijdag zijn we langs geweest bij Mario in Noordhoek,om de sint te brengen bij hun dochtertje, en te genieten van hun "geselskap". Hij is druk bezig met andere Europeanen te laten emmigreren naar ons warme landje, sommigen onder hun hebben enorme kapitalen over om een stulpje te kopen. Zo is een franstalige van Angola, die voor zijn echtgenote hier een jachtfarm van 2000 ha gekocht heeft. Een stulpje van 1,5 milj. Euro met een paar huisjes erop. In totaal zo'n 15 slaapkamers en badkamers, en slachterij voor vlees en huidbewerking.Marioken is goed bezig. Noordhoek is echter een plaats waar we niet willen verblijven. De ligging naast de Atlantische oceaan, is er enorm winderig. Als je 's nachts geen geluid meer hoord, van klapperende deuren en ramen, is dit niet omdat de wind is gaan liggen, maar dat je raam of deur gaan vliegen is. De oceaan zelf heeft bijna steeds een temperatuur van 12 graden,waardoor erin zwemmen alleen maar voor een paar durvers is weggelegd. De baan naar Noordhoek "chapmans Peak" is nogthans een adembenemende route, die je langs het groenblauwe water en immense 12 apostellenbergen brengt. Op zijn baan passeer je regio's zoals Clifron en Campsbaai'"het knokke van de western Cape" Waar dure atomerken zoals Rolls Royce en Ferrari tussen de andere minder dure zoals de Volkswagen Kever enToyota's van 20 jaar, snorren. Hier heb je het mondaine uitgangsleven, mooie restaurant en bars, Baywatch-achtige stranden, met mannelijke redders incluis. Optredens op het strand, tussen volleybalpleinen in.Geen plek voor ons dus, die het rustige Afrika verkiezen. De kloof tussen rijk en arm is hier wel sterk zichtbaar. Voor ieder wat wils in dit mooie land.
Vandaag rustig gaan chillen op de grappa-farm met een walking dinner en jazz op de achtergrond, niet zo'n overrompeling, met maar een 80-tal mensen.De wind van de laatste 2 dagen is gaan liggen, en de temperatuur loopt weer naar de 30 toe. De lente is er nog steeds,lang leve de zomer. Tevens hadden we een nieuwe bezoeker in "Ons Stee" vandaag, een loslopende hond "de zuid-afrikaans Boerboel". Lief beestje ,gaf pootjes, ging liggen en volgde overal, maar bij het aaien ,op waarschijnlijk voor de hond een minder aangename plaats, kreeg Anja een beet net boven de borst. Gelukkig net boven en niet erin,oef, een beetje anticeptische zalf en verbandje,en ni aankomen ni gedurende minstens 2 uur. Boerboel dan maar weggejaagd.
Gisteren hadden een paar Belgische Pearle ex-collega's een etentje voor de eerste maal zonder ons. Het gemis onder hun was voelbaar tot in Wellington. Via Skype werden er foto's doorgestuurd en gebeld. We moeten toegeven dat we er graag bijgeweest waren, maar onze Stee opgeven doen we lekker niet. Daarvoor zitten we hier veel te zalig, zonder werkdruk en stress. En daarbij, het zou geen zicht geweest zijn, met mijn handen vol blauwe zwembadverf die er zal moeten afslijten. We hopen dat ze er fijne avond van gemaakt hebben, we weten dat ze dit kunnen zelf zonder ons. We zien elkaar zeker weer in België en hier van zodra "Ons Stee" een echte B&B is.Groetjes Jongens en meisjes.
Zo, dit was een lang dagverslag, maar 't was aangenaam het te schrijven. We zullen in de toekomst proberen om een "Blog" aan te maken, waar tevens een paar foto's zullen zichtbaar zijn.Groetjes aan allen. Binnen 2 weken zijn we onder jullie.
Pieter en Anja
# posted by Pat en Jenny @ 5:57 AM 
