Sunday, August 03, 2008
Onze Belgische toer
Hallo iedereen, zoals de meesten onder jullie wel weten waren we in het begin van de maand Juli in België. Het was een groot publiek geheim dat we langskwamen om de papa van Anja te verrassen voor zijn 70-ste verjaardag.Geland op vrijdag de 4-de Juli om 22.00 Uur. Ons verwelkomingscomitée stond al ongeduldig te wachten. Zo'n 10 man sterk en dorstig. Na de nodige kussen en omhelzingen een degelijk belgisch biertje achterover slaan. Wat wil een mens nog meer na 20 uur reizen. Broers en zussen, mijn ouders, schoonbroer en schoonzus en kleinkinderen,stonden te wachten om onze gezichten en stemmen opnieuw te kunnen zien en aanhoren. Tot zo'n 2.00 u in de nacht werd er bijgepraat en gekuierd op Belgische manier. Waarom Belgisch? Wel hier in SA duurt niets tot na 24.00 U. Huwelijken en verjaardagen, feestje ed., allen zijn gedaan zo rond 23.00 U. Wij vonden dit al raar, toen we klanten hadden die een huwelijk kwamen bijwonen, al om 22.00 U. opnieuw in onze B&B arriveerden. Nochtans een hele leuke avond gehad, maar heel vroeg gedaan, zoals altijd, tenzij er natuurlijk Belgen bij betrokken zijn. Wij zijn wat anders gewoon nietwaar. We zullen het geweten hebben tijdens ons verblijf in België.
Zaterdag morgen vanuit Gooik richting Nederhasselt bij Patje en Jen, om er ons vervoer te gaan ophalen. Ons gepland vervoer; Bertha de Koe, een oude R4 liet het afweten, waardoor plan B diende gemaakt te worden.
Pat en Jen zouden we nog eens zien waardoor het ophalen van de wagen, echt naar het strikte minimum werd herleid, jammer, maar zo zou het tijdens ons heel verblijf blijken te zijn.
Nederhasselt - Lembeek voor de kapster van Anja en tevens onze oude buren. Lembeek - Halle. Halle- Ukkel. Ukkel- Gooik. Gooik - schepdaal. Schepdaal was de eindbestemming van die dag. "De rare vos", was de lokatie waar die avond de verjaardag van Anja's pa doorging. Tijdens de receptie had Annick, Anja's zus, een speech voor haar papa, met de jammerlijke vermelding dat er één koppel niet aanwezig kon zijn. Na de speech kwam ons plan in aktie. Ik belde naar de gsm van haar zus, om papa te kunnen feliciteren voor zijn verjaardag. De verbinding was niet echt goed en speelde in ons voordeel. Tijdens ons gesprek vertrok Anja met bloemen richting zaal. Toen zij al zo'n 1 minuut voor haar papa stond, en pas na de derde keer vragen of hij deze al gekregen had keek hij eindelijk in de ogen van zijn dochter. Gevolg was dat de telefoon op de grond belande en met tranen in de ogen begon de omhelsing tussen pa en ma. Nadien volgde mijn toer en het schot was gegeven voor een leuke avond, feestje, etentje en natuurlijk bijpraten met de ganse familie waarvan we express maar weinig op de hoogte hadden gesteld van onze komst, om de verrassing te kunnen bewaren.Na een uurtje, kwam er nog een surprise, onze eigen zuid-afrikaanse Kristien die met haar vriend op dat moment in Duitsland verbleef, op familie bezoek langs zijn kant, had een treintje genomen richting België, en vervoegde ons op de party. Opnieuw natuurlijk tranen daar pa en ma, Kristien hadden leren kennen tijdens hun verblijf in "ons Stee".
Pas rond 04.30 U. werd dit feestje beêindigt, om richting Gooik te vertrekken voor wat zou zijn, een korte nachtrust. In de ochtend, na de koffie natuurlijk, richting Wambeek, om er de bagage bij pa en ma te plaatsen, onze volgende verblijplaats voor 4 dagen. Vandaar richting Ninove bij "de Jonge vliegers, om er mijn broers, zus, kleinkinderen en ouders te gaan ontmoeten. De jan en de fré kookten ons een voortreffelijke maaltijd, en de leuke namiddag werd zo rond 19.00 u beeindigt daar we nog verplichtingen hadden.
Om 01.30U in bed. Maandag was een halve rustdag, een halve maar want in de avond weer gaan eten, en zelfs thuisgekomen met een andere wagen. Ditmaal de grand luxe. Onze mercedes CLK cabrio, zou ons de volgende dagen rondrijden doorheen België. In Brasschaat werden vrienden en oud-klanten bezocht, lekkere frietjes gekregen en lekker bijgepraat. Stanny en Ivy tot weldra. Peter en Vicky tot in Oktober.In Lembeek werd een binnen barbecue gegeven, bijgepraat, woningen bezocht en tuinen gekeken. opnieuw in de sfeer alsof het enkel 10 dagen geleden was dat we elkaar hadden gezien.Zou zo ons ganse verblijf blijken te zijn, Vrienden en familie, bijna allemaal hebben we ze ontmoet, met hele mooie momenten en soms droeve. Tante Hilda verloor haar Man en wij onze nonkel op 10 Mei. We konden natuurlijk niet op de begravenis aanwezig zijn, en gelukkig dat internet de afstanden op zo'n momenten verkleinen kan.
Op Donderdag de nodige traantjes bij Anja, toen we opnieuw onze bagage moesten pakken richting Ninove voor onze laatste 3 dagen. Bij mij gemengde gevoelens daar ik niet echt de oorzaak wist. Voor even dacht ik dat ze wou blijven, gelukkig stelde ze me gerust dat ze het gewoon jammer vond om te moeten vertrekken. Zeker nadat we haar ouders slechts 2 keer 10 minuten hadden gezien, en 1 keer samen 's middags aan tafel zaten. Veeeel te kort dus, maar ja België is nu eenmaal geen rustvakantie.
Op Donderdag dus richting Ninove, middagmaal bij mijn ouders, de nodige papieren doorgegaan, en na de lunch richting Ternat om andere vrienden, Inge en Davy, te gaan bezoeken.
Jo en anja kwamen aan beurt in de avond, en na een lekker bordje vol tong, bij den Eddy van " de Cartel" te aalst, en Irisch koffie afsluiters, werd ook deze avond leuk en lichtjes in de wind afgesloten. Onrust begon zich tussen mij en Anja te bespeuren, daar de meest nuchtere de wagen moest besturen.Maar wie had nu echt het minste gedronken. We zullen het nooit weten.
Vrienden Pat en Jen waren aan de beurt op Vrijdag. Tijdens de middag eerst echter een ander restaurant met Marie jeanne, Pascale en Marksken. Vanaf 6 uur bij Patje, voor de tweede aperitief van die dag. Leuk om hem opnieuw te kunnen knuffelen. Tja manneken, kom maar snel langs, we zullen hier eens gaan squashen." De kloef" stond die avond op't programma en samen met Johan, Christ en Karolien + kids, Vanessa en Luc + kids, werd er opnieuw bijgepraat en blijkt dat we nog steeds goede vrienden zijn ondanks de afstanden. Een leuke avond die weer met teveel alcohol werd afgesloten.
Op zaterdag koffie en ontbijt bij mijn ouders en dan 's avonds richting Anne en Serge in Eizeringen, om er een avondje Pearle te organiseren. Oud collega's en vrienden, zo'n 18 in totaal, werden er opnieuw geknuffeld en gekust, bijgepraat en gegeten. Onze Jo had een Paëla gemaakt om vingers van af te likken. Hij had deze al eens gemaakt op Anja's 30-ste verjaardag, en zij vond deze overlekker. De meesten onder hun waren niet op de hoogte van onze komst, dus daar was de verrassing ook heel leuk. Een leuke avond opnieuw met alles erop en eraan.
Tussen al deze uitstapjes door, vonden we nog de tijd om Tante Anges en Nonkel Theo,Tante Mia en nonkel Eddy,Broer Patrick en Patti, Broer Frank en Els,Mario en Valerie, Tentan en Felicien, Zus Annick en Alain, Broer Filip en Denise,en nog vele anderen, te gaan bezoeken.
De hamvragen die op ieders lippen lagen : Komen jullie nog weer, hoe gaat het daar, is er geen onrust, werden beantwoord dus hierop geen antwoord meer.
Op zondag was het vertrekdag, naar huis toe, en opnieuw was er een vertrekcomitée samengesteld. Ditmaal niet allen richting Zaventem, slechts Wij, mama en natuurlijk onze oogappel Astrid. Ditmaal geen tijd om afscheid te nemen aan de vertrekplaats in zaventem door te drukke werken aan de parking. De nodige tranen waren reeds verschenen voordien bij de ouders en op alle andere ontmoetingen.
Opnieuw onder ons tweetjes richting Frankfurt en Kaapstad.De overvolle vlucht naar kaapstad, waar zelfs 18 mensen werden achtergelaten in Frankfurt wegens overboekt, verliep heel goed. Onze Electronische sigaret helpte ons tijdens moeilijke nicotine momenten. De Tv's waren echter stuk waardoor we maar 1 filmpje konden bekijken ipv 30. Geen probleem we zijn op weg naar huis.
De buurvrouw Karien, stond ons op te wachten, om ons opnieuw huiswaarts te rijden. Tijdens ons verblijf te België hadden we een aanvraag gekregen voor zaterdag 5 Juli. Fullybookt en toch niet aanwezig, zo moet je het kunnen dachten we. Onze thuiskomst maakte hieraan echter snel het tegendeel. De poetsvrouw had op vrijdag alles mooi gepoetst, maar op maandag morgen leek het alsof een bom ontploft was. Vuil huis, meer houtskolen naast de open haard dan in, zwembadstenen die zo'n 50 cm lager lagen, en 1 kamer die overstroomd was, deed ons gelukzaligheids gevoel een beetje slinken. De klanten waren tevreden maar niet echt over het feit dat onze Bo tijdens hun ontbijt potjes en borden had afgelikt in de keuken. Onze Bo was de eerste 3 seconden aan't grommen toen we hem opnieuw zagen, dit keerde echter zo snel om naar zo'n uur non stop van aandacht vragen en knuffelen. Hij heeft ons echt gemist en is een beetje miskweekt door de buren die in't weekend onze b&b open gehouden hebben. Nog steeds zijn we bezig om hem opnieuw op te leiden. Jammer maar zuid-afrikanen hebben niet echt dezelfde hygiëne grens als wij europeanen. Dit heeft wel een beetje een wig tussen onze vriendschap gestoken. We hebben er met hun niet overgesproken, om de kerk in het midden te houden, maar trekken wel onze conclusies.Ok het heeft hier echt lelijk gedaan qua regen, maar toch.
We bedanken bij deze echter iedereen die ons in België uitgenodigd hebben, waar we echt van genoten hebben. We zijn nu zo'n 3 weken verder en bijna uitgerust.Het zit nog echt in ons "lijf" , lange dagen korte nachten.
Hier ter plaatse gaat alles zijn gewone gang verder, het herstellen van alles, gaan kuieren met Kristientje, verjaardagfeestjes en de dagdagelijkse dingen. De winter is nog steeds beter hier dan de Belgische zomer, dus in't zonnentje is alles altijd mooier. de volgende afspraak zal dus aan jullie liggen, we ontvangen jullie graag in "Ons Stee".
Nen dikke kus en knuffel aan allen,
Pieter en Anja
Zaterdag morgen vanuit Gooik richting Nederhasselt bij Patje en Jen, om er ons vervoer te gaan ophalen. Ons gepland vervoer; Bertha de Koe, een oude R4 liet het afweten, waardoor plan B diende gemaakt te worden.
Pat en Jen zouden we nog eens zien waardoor het ophalen van de wagen, echt naar het strikte minimum werd herleid, jammer, maar zo zou het tijdens ons heel verblijf blijken te zijn.
Nederhasselt - Lembeek voor de kapster van Anja en tevens onze oude buren. Lembeek - Halle. Halle- Ukkel. Ukkel- Gooik. Gooik - schepdaal. Schepdaal was de eindbestemming van die dag. "De rare vos", was de lokatie waar die avond de verjaardag van Anja's pa doorging. Tijdens de receptie had Annick, Anja's zus, een speech voor haar papa, met de jammerlijke vermelding dat er één koppel niet aanwezig kon zijn. Na de speech kwam ons plan in aktie. Ik belde naar de gsm van haar zus, om papa te kunnen feliciteren voor zijn verjaardag. De verbinding was niet echt goed en speelde in ons voordeel. Tijdens ons gesprek vertrok Anja met bloemen richting zaal. Toen zij al zo'n 1 minuut voor haar papa stond, en pas na de derde keer vragen of hij deze al gekregen had keek hij eindelijk in de ogen van zijn dochter. Gevolg was dat de telefoon op de grond belande en met tranen in de ogen begon de omhelsing tussen pa en ma. Nadien volgde mijn toer en het schot was gegeven voor een leuke avond, feestje, etentje en natuurlijk bijpraten met de ganse familie waarvan we express maar weinig op de hoogte hadden gesteld van onze komst, om de verrassing te kunnen bewaren.Na een uurtje, kwam er nog een surprise, onze eigen zuid-afrikaanse Kristien die met haar vriend op dat moment in Duitsland verbleef, op familie bezoek langs zijn kant, had een treintje genomen richting België, en vervoegde ons op de party. Opnieuw natuurlijk tranen daar pa en ma, Kristien hadden leren kennen tijdens hun verblijf in "ons Stee".
Pas rond 04.30 U. werd dit feestje beêindigt, om richting Gooik te vertrekken voor wat zou zijn, een korte nachtrust. In de ochtend, na de koffie natuurlijk, richting Wambeek, om er de bagage bij pa en ma te plaatsen, onze volgende verblijplaats voor 4 dagen. Vandaar richting Ninove bij "de Jonge vliegers, om er mijn broers, zus, kleinkinderen en ouders te gaan ontmoeten. De jan en de fré kookten ons een voortreffelijke maaltijd, en de leuke namiddag werd zo rond 19.00 u beeindigt daar we nog verplichtingen hadden.
Om 01.30U in bed. Maandag was een halve rustdag, een halve maar want in de avond weer gaan eten, en zelfs thuisgekomen met een andere wagen. Ditmaal de grand luxe. Onze mercedes CLK cabrio, zou ons de volgende dagen rondrijden doorheen België. In Brasschaat werden vrienden en oud-klanten bezocht, lekkere frietjes gekregen en lekker bijgepraat. Stanny en Ivy tot weldra. Peter en Vicky tot in Oktober.In Lembeek werd een binnen barbecue gegeven, bijgepraat, woningen bezocht en tuinen gekeken. opnieuw in de sfeer alsof het enkel 10 dagen geleden was dat we elkaar hadden gezien.Zou zo ons ganse verblijf blijken te zijn, Vrienden en familie, bijna allemaal hebben we ze ontmoet, met hele mooie momenten en soms droeve. Tante Hilda verloor haar Man en wij onze nonkel op 10 Mei. We konden natuurlijk niet op de begravenis aanwezig zijn, en gelukkig dat internet de afstanden op zo'n momenten verkleinen kan.
Op Donderdag de nodige traantjes bij Anja, toen we opnieuw onze bagage moesten pakken richting Ninove voor onze laatste 3 dagen. Bij mij gemengde gevoelens daar ik niet echt de oorzaak wist. Voor even dacht ik dat ze wou blijven, gelukkig stelde ze me gerust dat ze het gewoon jammer vond om te moeten vertrekken. Zeker nadat we haar ouders slechts 2 keer 10 minuten hadden gezien, en 1 keer samen 's middags aan tafel zaten. Veeeel te kort dus, maar ja België is nu eenmaal geen rustvakantie.
Op Donderdag dus richting Ninove, middagmaal bij mijn ouders, de nodige papieren doorgegaan, en na de lunch richting Ternat om andere vrienden, Inge en Davy, te gaan bezoeken.
Jo en anja kwamen aan beurt in de avond, en na een lekker bordje vol tong, bij den Eddy van " de Cartel" te aalst, en Irisch koffie afsluiters, werd ook deze avond leuk en lichtjes in de wind afgesloten. Onrust begon zich tussen mij en Anja te bespeuren, daar de meest nuchtere de wagen moest besturen.Maar wie had nu echt het minste gedronken. We zullen het nooit weten.
Vrienden Pat en Jen waren aan de beurt op Vrijdag. Tijdens de middag eerst echter een ander restaurant met Marie jeanne, Pascale en Marksken. Vanaf 6 uur bij Patje, voor de tweede aperitief van die dag. Leuk om hem opnieuw te kunnen knuffelen. Tja manneken, kom maar snel langs, we zullen hier eens gaan squashen." De kloef" stond die avond op't programma en samen met Johan, Christ en Karolien + kids, Vanessa en Luc + kids, werd er opnieuw bijgepraat en blijkt dat we nog steeds goede vrienden zijn ondanks de afstanden. Een leuke avond die weer met teveel alcohol werd afgesloten.
Op zaterdag koffie en ontbijt bij mijn ouders en dan 's avonds richting Anne en Serge in Eizeringen, om er een avondje Pearle te organiseren. Oud collega's en vrienden, zo'n 18 in totaal, werden er opnieuw geknuffeld en gekust, bijgepraat en gegeten. Onze Jo had een Paëla gemaakt om vingers van af te likken. Hij had deze al eens gemaakt op Anja's 30-ste verjaardag, en zij vond deze overlekker. De meesten onder hun waren niet op de hoogte van onze komst, dus daar was de verrassing ook heel leuk. Een leuke avond opnieuw met alles erop en eraan.
Tussen al deze uitstapjes door, vonden we nog de tijd om Tante Anges en Nonkel Theo,Tante Mia en nonkel Eddy,Broer Patrick en Patti, Broer Frank en Els,Mario en Valerie, Tentan en Felicien, Zus Annick en Alain, Broer Filip en Denise,en nog vele anderen, te gaan bezoeken.
De hamvragen die op ieders lippen lagen : Komen jullie nog weer, hoe gaat het daar, is er geen onrust, werden beantwoord dus hierop geen antwoord meer.
Op zondag was het vertrekdag, naar huis toe, en opnieuw was er een vertrekcomitée samengesteld. Ditmaal niet allen richting Zaventem, slechts Wij, mama en natuurlijk onze oogappel Astrid. Ditmaal geen tijd om afscheid te nemen aan de vertrekplaats in zaventem door te drukke werken aan de parking. De nodige tranen waren reeds verschenen voordien bij de ouders en op alle andere ontmoetingen.
Opnieuw onder ons tweetjes richting Frankfurt en Kaapstad.De overvolle vlucht naar kaapstad, waar zelfs 18 mensen werden achtergelaten in Frankfurt wegens overboekt, verliep heel goed. Onze Electronische sigaret helpte ons tijdens moeilijke nicotine momenten. De Tv's waren echter stuk waardoor we maar 1 filmpje konden bekijken ipv 30. Geen probleem we zijn op weg naar huis.
De buurvrouw Karien, stond ons op te wachten, om ons opnieuw huiswaarts te rijden. Tijdens ons verblijf te België hadden we een aanvraag gekregen voor zaterdag 5 Juli. Fullybookt en toch niet aanwezig, zo moet je het kunnen dachten we. Onze thuiskomst maakte hieraan echter snel het tegendeel. De poetsvrouw had op vrijdag alles mooi gepoetst, maar op maandag morgen leek het alsof een bom ontploft was. Vuil huis, meer houtskolen naast de open haard dan in, zwembadstenen die zo'n 50 cm lager lagen, en 1 kamer die overstroomd was, deed ons gelukzaligheids gevoel een beetje slinken. De klanten waren tevreden maar niet echt over het feit dat onze Bo tijdens hun ontbijt potjes en borden had afgelikt in de keuken. Onze Bo was de eerste 3 seconden aan't grommen toen we hem opnieuw zagen, dit keerde echter zo snel om naar zo'n uur non stop van aandacht vragen en knuffelen. Hij heeft ons echt gemist en is een beetje miskweekt door de buren die in't weekend onze b&b open gehouden hebben. Nog steeds zijn we bezig om hem opnieuw op te leiden. Jammer maar zuid-afrikanen hebben niet echt dezelfde hygiëne grens als wij europeanen. Dit heeft wel een beetje een wig tussen onze vriendschap gestoken. We hebben er met hun niet overgesproken, om de kerk in het midden te houden, maar trekken wel onze conclusies.Ok het heeft hier echt lelijk gedaan qua regen, maar toch.
We bedanken bij deze echter iedereen die ons in België uitgenodigd hebben, waar we echt van genoten hebben. We zijn nu zo'n 3 weken verder en bijna uitgerust.Het zit nog echt in ons "lijf" , lange dagen korte nachten.
Hier ter plaatse gaat alles zijn gewone gang verder, het herstellen van alles, gaan kuieren met Kristientje, verjaardagfeestjes en de dagdagelijkse dingen. De winter is nog steeds beter hier dan de Belgische zomer, dus in't zonnentje is alles altijd mooier. de volgende afspraak zal dus aan jullie liggen, we ontvangen jullie graag in "Ons Stee".
Nen dikke kus en knuffel aan allen,
Pieter en Anja
# posted by Pieter Daelman @ 8:41 AM 
